Wielki Piątek

Wielki Piątek to dzień Krzyża. Po południu odprawiana jest niepowtarzalna wielkopiątkowa Liturgia Męki Pańskiej. Celebrans i asysta wchodzą w ciszy. Przed ołtarzem przez chwilę leżą krzyżem, a po modlitwie wstępnej czytane jest proroctwo o Cierpiącym Słudze Jahwe i fragment Listu do Hebrajczyków. Następnie czyta się lub śpiewa, zwykle z podziałem na role, opis Męki Pańskiej według św. Jana.

Po homilii w bardzo uroczystej modlitwie wstawienniczej Kościół poleca Bogu siebie i cały świat, wyrażając w ten sposób pragnienie samego Chrystusa: aby wszyscy byli zbawieni.

Centralnym wydarzeniem liturgii wielkopiątkowej jest adoracja Krzyża. Zasłonięty fioletowym suknem Krzyż wnosi się przed ołtarz. Celebrans stopniowo odsłania ramiona Krzyża i śpiewa trzykrotnie: "Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata", na co wierni odpowiadają: "Pójdźmy z pokłonem". 

Po liturgii Krzyż zostaje w widocznym i dostępnym miejscu, tak by każdy wierny mógł go adorować. Jest on aż do Wigilii Paschalnej najważniejszym punktem w kościele. Przyklęka się przed nim, tak, jak normalnie przyklęka się przed Najświętszym Sakramentem. Po adoracji Krzyża z ciemnicy przynosi się Najświętszy Sakrament i wiernym udziela się Komunii.

Ostatnią częścią liturgii Wielkiego Piątku jest procesja do Grobu Pańskiego. Na ołtarzu umieszczonym przy Grobie lub na specjalnym tronie wystawia się Najświętszy Sakrament w monstrancji okrytej białym przejrzystym welonem - symbolem całunu, w który owinięto ciało zmarłego Chrystusa.

Wielka Sobota

Wielka Sobota jest dniem ciszy i oczekiwania. Dla uczniów Jezusa był to dzień największej próby. Apostołowie rozpierzchli się po śmierci Jezusa, a jedyną osobą, która wytrwała w wierze, była Bogurodzica. Dlatego też każda sobota jest w Kościele dniem maryjnym.
Po śmierci krzyżowej i złożeniu do grobu wspomina się zstąpienie Jezusa do otchłani. Wiele starożytnych tekstów opisuje Chrystusa, który "budzi" ze snu śmierci do nowego życia Adama i Ewę, którzy wraz z całym rodzajem ludzkim przebywali w Szeolu.

12345Next

 

Wigilia Paschalna. Nabożeństwo rozpoczyna się Liturgią Światła. Przed kościołem rozpalone jest ognisko, gdyż od żywego ognia rozpalony ma być Paschał – woskowa świeca symbolizująca zmartwychwstałego Chrystusa. Na Paschale widnieją symboliczne oznaczenia – czerwony krzyż, greckie litery alfa i omega oraz aktualny rok. Paschał jako jedyne źródło światła wnoszony jest do ciemnego kościoła, a od niego odpalane są inne światła. Ksiądz (lub diakon) trzykrotnie wypowiada słowa „Światło Chrystusa”, na co wierni odpowiadają „Bogu niech będą dzięki”. Tradycyjnie, wierni również przynoszą świece, a ogień z Paschału przekazywany jest każdemu. Po uroczystym odśpiewaniu przez diakona Orędzia Paschalnego, wyrażającego radość ze zmartwychwstania Chrystusa i odkupienia świata z grzechów, następuje Liturgia Słowa, złożona z pięciu do dziewięciu czytań przeplatanych psalmami oraz Ewangelii. Trzecią częścią nabożeństwa paschalnego jest Liturgia Chrzcielna, w czasie której następuje pobłogosławienie wody i odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych, a na końcu wierni przyjmują Eucharystię (Liturgia Eucharystyczna).

 

.