O parafii
Św. Michał Archanioł
Modlitwa do Św. Michała ArchaniołaŚwięty Michale Archaniele! Wspomagaj nas w walce,
a przeciw niegodziwości i zasadzkom złego ducha bądź nasza obroną.
Oby go Bóg pogromić raczył, pokornie o to prosimy,
a Ty, Wodzu niebieskich zastępów, Szatana i inne złe duchy,
które na zgubę dusz ludzkich po tym świecie krążą,
mocą Bożą strąć do piekła. Amen.
Michał Archanioł swoim imieniem głosi chwałę i moc Boga. Imię Michał znaczy Któż jak Bóg! Zarówno w tradycji żydowskiej jak i tradycji chrześcijańskiej jest pierwszym i najważniejszym spośród aniołów. W Piśmie Świętym Starego Testamentu nazywany jest „księciem anielskim” (Dn 10, 13.21) i „wielkim księciem” (Dn 12, 1). W Tradycji żydowskiej Archanioł Michał jest pośrednikiem pomiędzy Panem Bogiem i ludźmi. W Piśmie świętym Starego Testamentu wraz z Archaniołem Gabrielem miał odwiedzić Abrahama, zapowiedzieć mu przyszłe narodziny a później nie pozwolić złożyć ofiary z syna Izaaka. Archanioł Michał przekazuje wiadomość o schwytaniu do niewoli Lota. Pomaga także podczas starań o żonę dla Izaaka. Michał miał też się ukazać Mojżeszowi na górze Horeb i razem z Archaniołem Gabrielem towarzyszyć mu na górę Synaj. Swoją mocą broni w Babilonie Żydów przed prześladowaniami Hamana.
Kult św. Michała Archanioła istniał już w starożytności chrześcijańskiej; świadczy o tym wiele dowodów liturgicznych. Znacznie później pojawił się kult oddawany na Górze Gargano koło Siponte w południowej Italii, gdzie miał się zjawić św. Michał Archanioł. Cześć ta miała początkowo charakter lokalny, później jednak została rozszerzona na cały kościół. Z czasem Jego imię weszło do liturgii mszalnej, przy poświęceniu kadzidła i w liturgii pogrzebowej. Św. Michał Archanioł ukazał się także za czasów św. Grzegorza Wielkiego, papieża, w Rzymie podczas procesji przebłagalnej odprawianej na zamku zwanym odtąd Zamkiem Świętego Anioła, i włożył miecz do pochwy na znak, że Bóg odwróci srożący się gniew od ludu rzymskiego. Odtąd dżuma ustała. W diecezji Avranches, we Francji, od X wieku obchodzono rocznicę pojawienia się św. Michała na Mont-Saint-Michel. Działo się to około 708 roku.
Kościół Rzymski czcił św. Michała zawsze w dniu 29 września. W czasie ostatniej reformy Kalendarza Rzymskiego, w tym dniu dołączył Kościół także do czci liturgicznej świętych archaniołów Rafała i Gabriela. Św. Michał Archanioł czczony jest jako Patron Kościoła świętego; opiekun chroniący przed wszelkimi złymi duchami; zwycięski obrońca w walce z szatanem, z jego pokusami i mocami piekielnymi. Kościół Wschodni czci go także jako patrona ludzi chorych.
Wczytując się w karty Księgi Daniela dowiadujemy się o walce Michała z innymi książętami w obronie prześladowanego Daniela: Wtedy przybył mi z pomocą Michał, jeden z pierwszych książąt (Dn 10, 13). Autor natchniony rozwija myśl zapoczątkowaną przez proroka Zachariasza, że jednostki, społeczności, narody mają swoich duchowych opiekunów. Pierwszym pośród nich jest Michał. Oznajmię tobie, co jest napisane w Księdze Prawdy. Nikt zaś nie może mi skutecznie pomóc przeciw nim, z wyjątkiem waszego księcia, Michała (Dn 10, 21). Tak mówi Prorok o wstawiennictwie i potędze Michała Archanioła. Tylko on może przeciwstawić się, symbolizującej zło, potędze perskiej: W owych czasach wystąpi Michał, wielki książę, który jest opiekunem dzieci twojego narodu. Wtedy nastąpi okres ucisku, jakiego nie było, odkąd narody powstały, aż do chwili obecnej. W tym czasie naród twój dostąpi zbawienia: ci wszyscy, którzy zapisani są w księdze (Dn 12, 1). Michał, dzięki nadprzyrodzonej zwycięskiej mocy dla obrony Ludu Bożego, którą posiada od Boga, występuje jako opiekun ludu świętego, sprawiedliwych i świętych, tj. zapisanych w księdze życia.
W Apokalipsie św. Jana Apostoła, Michał ukazany jest jako „pogromca Smoka - Szatana” (Ap 12, 7): I nastąpiła walka na niebie. Michał i jego aniołowie mieli walczyć ze Smokiem. I wystąpił do walki Smok [...] ale nie przemógł (Ap 12, 7-8). Walkę tę wszczyna Smok, który ma do dyspozycji dwie bestie, z morza i z lądu: bałwochwalcze mocarstwo (przemoc) i fałszywego proroka (symbol walki ideologicznej i kłamliwej propagandy). Obie bestie są narzędziami Smoka w walce z Niewiastą - Kościołem. Walka obejmuje wszystkie napaści i porażki od początku do końca świata, a przewodniczy jej Archanioł Michał.
W Księdze Jozuego przedstawiany jest z wydobytym mieczem jako wódz wojsk Pana (Joz 5, 13.13). W liście św. Judy Apostoła pojawia się jako walczący z szatanem o ciało Mojżesza (Judy 9). W Starym Testamencie Archanioł Michał jest obrońcą ludu wybranego, a w Nowym Testamencie - obrońcą Kościoła.
Sporo miejsca poświęcają Świętemu Michałowi Archaniołowi starotestamentalne księgi apokryficzne (księga Henocha, Apokalipsa Barucha, Apokalipsa Mojżesza). Jest tam przedstawiany jako Archanioł - jednym z czterech najpotężniejszych duchów, książę aniołów, obdarzony szczególnym zaufaniem Boga i kluczami do nieba. On składa ofiarę na niebieskim ołtarzu Świętego Świętych; jest aniołem sprawiedliwości i sądu, aniołem łaski i zmiłowania, aniołem miłosierdzia Bożego. On wstawia się za Izraelitami - jest ich aniołem.
We wczesnochrześcijańskim piśmiennictwie (Tertulian, Orygenes, Hermas, Didymus) uchodzi za Księcia Aniołów - Archanioła, któremu Bóg powierza zadania wymagające szczególnej siły. On wstawia się za ludźmi przed Bogiem; jest aniołem Ludu chrześcijańskiego. W pierwotnym chrześcijaństwie wierzono także, że on stoi u wezgłowia umierających, kiedy toczy się ostatni bój o ich zbawienie. On towarzyszy duszom zmarłym na sąd Boży. Ze szczególną mocą walczy o duszę w chwili śmierci człowieka. Potem przyprowadza ją do nieba i jako godną wiekuistej światłości przedstawia Najwyższemu. Czuwa nawet nad grobami ciał ludzkich na ziemi, polecając aniołom strzeżenie ich. W przekonaniu Orygenesa (ok.185-ok.254) Archanioł Michał zanosi do Pana Boga modlitwy wiernych i jako „praepositus paradisi” ma ważyć dusze na Sądzie Ostatecznym. Św. Grzegorz z Tours (538-594) biskup uważa Archanioła Michała za przewodnika dusz. W homiliach Hrabanusa Maurusa OSB i świętego Bernarda z Clairvaux (1090-1153) święty Michał Archanioł jest określany jako „chorąży Chrystusa w zastępach anielskich”, „patron Kościoła”, „patron chrześcijańskiej armii” a także „patron poszczególnych narodów”. Według Złotej Legendy (Legenda Aurea) o. Jacopo de Voragine OP (ok.1228-1298) Archanioł Michał z polecenia Pana Boga: karze plagami Egipt, rozdziela wody Morza Czerwonego, prowadzi naród wybrany przez piaski pustyni do Ziemi Obiecanej. W dniu ostatecznym powinien na Górze Oliwnej zabić Antychrysta i dźwiękiem swej trąby wskrzeszać zmarłych.
źródło: opracowanie O.O. Paulinów
Cmentarz parafialny
Początki naszego parafialnego cmentarza sięgają 1784 roku i związane są z wystawieniem przez Mateusza Kaczmarskiego figury Matki Boskiej Bolesnej.
Brak jest dokumentów źródłowych, wskazujących w sposób jednoznaczny na rok założenia obecnie funkcjonującego cmentarza w Kurowie. Zachował się natomiast akt odnowienia uposażenia parafii Kurów z 4 grudnia 1788 roku, sporządzony przez Ignacego Potockiego na prośbę ówczesnego proboszcza Grzegorza Piramowicza. W majątku Kościoła, jak wynika z dokumentu, nie występuje pozycja „cmentarz grzebalny”. Natomiast podobny dokument z 1865 roku ujmuje już cmentarz grzebalny, jako jedną z własności parafii.(por. ks. Marek Jaworski, Dzieje parafii rzymsko-katolickiej w Kurowie w latach 1773-1976, praca magisterska, s.18-20)
Wobec braku danych historycznych odnoszących się ściśle do faktu założenia cmentarza, cennym źródłem informacji staje się dokument archiwalny z 1849 roku dotyczący ogrodzenia cmentarza. Ów dokument, to pismo zredagowane przez Grzegorza Zbyszewskiego – dziedzica kurowskiego, który to pełniąc funkcję prezesa Dozoru Kościoła Parafialnego w Mieście Kurowie, zwrócił się z prośbą do Rządu Gubernialnego Lubelskiego o sporządzenie kosztów restauracji kościoła oraz wykonania ogrodzenia cmentarza grzebalnego. „ […] Jako też i cmentarz grzebalny przy gościńcu położony bez ogrodzenia zostaje, przez co obsadzone drzewka i krzewy na szkodę są wystawione.”
„[…]Remontu kościoła dokonano w latach 1850-1851. Cmentarz ogrodzono w 1853 roku.” (K.A. Boreczek, Właściciele Kurowa i jego dóbr ziemskich, Lublin- Kurów 2005, s.85)
Cmentarz parafialny w Kurowie zajmuje powierzchnię 2,416 ha. Z rozmów z najstarszymi mieszkańcami Kurowa wynika, że w XX wieku cmentarz był dwukrotnie powiększany: po raz pierwszy od strony wschodniej, następnie od strony południowej. Pierwsze poszerzenie miało miejsce w latach sześćdziesiątych i zakończone zostało otoczeniem całości parkanem istniejącym do dziś.
Najstarszym obiektem kurowskiego cmentarza parafialnego jest, wspomniana wcześniej, figura Matki Boskiej Bolesnej ufundowana przez bogatego kurowskiego szewca Mateusza Kaczmarskiego w 1784 roku (gdy funkcję proboszcza w tutejszej parafii pełnił ksiądz Piramowicz).
„Mateusz Kaczmarski, najbogatszy szewc posiadający dwie jatki, w 1784 r. ufundował i wystawił figurę Matki Boskiej na placu między Kurowem a parkiem Olesin, przeznaczonym na cmentarz rzymskokatolicki”(K.A. Boreczek, Prywatne życie Grzegorza Piramowicza, op.cit.,s.66.)
Natomiast najstarszy zachowany na naszym cmentarzu nagrobek upamiętniający pochówek datowany jest na 1851 rok.
Najstarsze obiekty naszego cmentarza są zbiorem zróżnicowanym zarówno pod względem formy rzeźbiarskiej, materiałów z których zostały wykonane, wartości artystycznej bryły pomnika i nagrobnej inskrypcji.
Piaskowce i wapień należą do surowców najczęściej wykorzystywanych; znacznie rzadziej spotykamy nagrobki z elementami marmuru i granitu. Do wykonania pojedynczych nagrobków wykorzystano zwykły kamień, żelazo i odlewy żeliwne oraz drewno.
Wśród zabytkowych obiektów sztuki cmentarnej natrafiamy między innymi na nagrobki w formie leżących płyt, rzeźbę figuralną, postumenty zwieńczone krzyżem, nagrobki w formie prostopadłościanów ustawionych na uskokowych cokołach, kopczyk usypany z kamieni polnych – wykonany na wzór powstańczego grobu polnego, ażurowe krzyże.
W starych nagrobkach dopatrzeć się można ciekawych dekoracji architektonicznych, mających swój rodowód np. w nadokiennych gzymsach, portalach, zwieńczeniach fasad budowlanych; spotykamy misternie wykonane płaskorzeźby, oryginalne balustrady i obramowania.
źródło: „Ocalić od zapomnienia: rzecz o najstarszych nagrobkach cmentarza parafialnego w w Kurowie” - E. Pacocha, G. Skwarek, W. Chabros, Kurów 2009.
Brak jest dokumentów źródłowych, wskazujących w sposób jednoznaczny na rok założenia obecnie funkcjonującego cmentarza w Kurowie. Zachował się natomiast akt odnowienia uposażenia parafii Kurów z 4 grudnia 1788 roku, sporządzony przez Ignacego Potockiego na prośbę ówczesnego proboszcza Grzegorza Piramowicza. W majątku Kościoła, jak wynika z dokumentu, nie występuje pozycja „cmentarz grzebalny”. Natomiast podobny dokument z 1865 roku ujmuje już cmentarz grzebalny, jako jedną z własności parafii.(por. ks. Marek Jaworski, Dzieje parafii rzymsko-katolickiej w Kurowie w latach 1773-1976, praca magisterska, s.18-20)
Wobec braku danych historycznych odnoszących się ściśle do faktu założenia cmentarza, cennym źródłem informacji staje się dokument archiwalny z 1849 roku dotyczący ogrodzenia cmentarza. Ów dokument, to pismo zredagowane przez Grzegorza Zbyszewskiego – dziedzica kurowskiego, który to pełniąc funkcję prezesa Dozoru Kościoła Parafialnego w Mieście Kurowie, zwrócił się z prośbą do Rządu Gubernialnego Lubelskiego o sporządzenie kosztów restauracji kościoła oraz wykonania ogrodzenia cmentarza grzebalnego. „ […] Jako też i cmentarz grzebalny przy gościńcu położony bez ogrodzenia zostaje, przez co obsadzone drzewka i krzewy na szkodę są wystawione.”
„[…]Remontu kościoła dokonano w latach 1850-1851. Cmentarz ogrodzono w 1853 roku.” (K.A. Boreczek, Właściciele Kurowa i jego dóbr ziemskich, Lublin- Kurów 2005, s.85)
Cmentarz parafialny w Kurowie zajmuje powierzchnię 2,416 ha. Z rozmów z najstarszymi mieszkańcami Kurowa wynika, że w XX wieku cmentarz był dwukrotnie powiększany: po raz pierwszy od strony wschodniej, następnie od strony południowej. Pierwsze poszerzenie miało miejsce w latach sześćdziesiątych i zakończone zostało otoczeniem całości parkanem istniejącym do dziś.
Najstarszym obiektem kurowskiego cmentarza parafialnego jest, wspomniana wcześniej, figura Matki Boskiej Bolesnej ufundowana przez bogatego kurowskiego szewca Mateusza Kaczmarskiego w 1784 roku (gdy funkcję proboszcza w tutejszej parafii pełnił ksiądz Piramowicz).
„Mateusz Kaczmarski, najbogatszy szewc posiadający dwie jatki, w 1784 r. ufundował i wystawił figurę Matki Boskiej na placu między Kurowem a parkiem Olesin, przeznaczonym na cmentarz rzymskokatolicki”(K.A. Boreczek, Prywatne życie Grzegorza Piramowicza, op.cit.,s.66.)
|
Natomiast najstarszy zachowany na naszym cmentarzu nagrobek upamiętniający pochówek datowany jest na 1851 rok.
Najstarsze obiekty naszego cmentarza są zbiorem zróżnicowanym zarówno pod względem formy rzeźbiarskiej, materiałów z których zostały wykonane, wartości artystycznej bryły pomnika i nagrobnej inskrypcji.
Piaskowce i wapień należą do surowców najczęściej wykorzystywanych; znacznie rzadziej spotykamy nagrobki z elementami marmuru i granitu. Do wykonania pojedynczych nagrobków wykorzystano zwykły kamień, żelazo i odlewy żeliwne oraz drewno.
Wśród zabytkowych obiektów sztuki cmentarnej natrafiamy między innymi na nagrobki w formie leżących płyt, rzeźbę figuralną, postumenty zwieńczone krzyżem, nagrobki w formie prostopadłościanów ustawionych na uskokowych cokołach, kopczyk usypany z kamieni polnych – wykonany na wzór powstańczego grobu polnego, ażurowe krzyże.
W starych nagrobkach dopatrzeć się można ciekawych dekoracji architektonicznych, mających swój rodowód np. w nadokiennych gzymsach, portalach, zwieńczeniach fasad budowlanych; spotykamy misternie wykonane płaskorzeźby, oryginalne balustrady i obramowania.
|
źródło: „Ocalić od zapomnienia: rzecz o najstarszych nagrobkach cmentarza parafialnego w w Kurowie” - E. Pacocha, G. Skwarek, W. Chabros, Kurów 2009.
Katecheci
Katecheci pracujący w naszej szkole:
Pani Marzanna Kula
Pani Bogumiła Kamińska
Kontakt
adres: ul. Lubelska 6, 24-170 KURÓW
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
tel. 510916379
Liturgia dnia
Dofinansowanie projektu
LUMEN TV
Darowizny dla Parafii
Wpłat dokonujemy na poniższy rachunek:
78 8732 0000 0000 6510 2000 0001
Licznik
Dzisiaj 88
Wczoraj 557
W tym tygodniu 2592
W tym miesiącu 12128
Wszystkie 1178570
Currently are 10 guests and no members online
Klucze dla kamieniarzy
Kościelny:
tel. 508321024