Get Adobe Flash player

Minione wydarzenia

Wielka Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego 2016

Słowa Ewangelii według św. Jana

Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus miłował, i rzekła do nich: "Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono".

 

Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka.

 

Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.

 

 

Czytaj więcej...

Triduum Paschalne 2023

 

 

Rozpoczynamy uroczyste obchody Triduum Paschalnego, w czasie którego będziemy wspominać mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa.

 
 
 
 
 
 
Wielki Czwartek
 
W Wielki Czwartek liturgia uobecnia Ostatnią Wieczerzę, ustanowienie przez Jezusa Eucharystii oraz kapłaństwa służebnego. Wielki Czwartek jest szczególnym świętem kapłanów. Jeszcze przed wieczornym rozpoczęciem Triduum Paschalnego rankiem ma miejsce szczególna Msza św. We wszystkich kościołach katedralnych biskup diecezjalny wraz z kapłanami (nierzadko z całej diecezji)odprawia Mszę św. Krzyżma. Podczas niej biskup święci oleje (chorych i krzyżmo), które przez cały rok służą przy udzielaniu sakramentów chrztu, święceń kapłańskich, namaszczenia chorych. Kapłani koncelebrujący ze swoim biskupem odnawiają przyrzeczenia kapłańskie. Msza Krzyżma jest wyrazem jedności i wspólnoty duchowieństwa diecezji

Wieczorem w kościołach parafialnych i zakonnych Mszą Wieczerzy Pańskiej rozpoczyna się Triduum Paschalne. Przed rozpoczęciem liturgii opróżnia się tabernakulum, w którym przez cały rok przechowywany jest Najświętszy Sakrament. Odtąd aż do Nocy Zmartwychwstania pozostaje ono puste.
Msza św. ma charakter bardzo uroczysty. Jest dziękczynieniem za ustanowienie Eucharystii i kapłaństwa służebnego. Ostania Wieczerza, którą Jezus spożywał z apostołami, była tradycyjną ucztą paschalną, przypominającą wyjście Izraelitów z niewoli egipskiej. Wszystkie gesty i słowa Jezusa, błogosławieństwo chleba i wina nawiązują do żydowskiej tradycji.
Jednak Chrystus nadał tej uczcie nowy sens. Mówiąc, że poświęcony chleb jest Jego Ciałem, a wino Krwią, ustanowił Eucharystię. Równocześnie, nakazał apostołom: "To czyńcie na Moją pamiątkę".

W liturgii podczas śpiewu hymnu "Chwała na wysokości Bogu", którego nie było przez cały Wielki Post, biją dzwony. Po homilii ma miejsce obrzęd umywania nóg. Główny celebrans, przeważnie jest to przełożony wspólnoty (biskup, proboszcz, przeor), umywa i całuje stopy dwunastu mężczyznom. Przypomina to gest Chrystusa i wyraża prawdę, że Kościół, tak jak Chrystus, jest nie po to, żeby mu służono, lecz aby służyć.

Po Mszy św. rusza procesja do tzw. ciemnicy. Tam rozpoczyna się adoracja Najświętszego Sakramentu. Wymownym znakiem odejścia Jezusa, który po Ostatniej Wieczerzy został pojmany, jest ogołocenie centralnego miejsca świątyni, czyli ołtarza. Aż do Wigilii Paschalnej ołtarz pozostaje bez obrusa, świec i wszelkich ozdób.
 
DSC_0868.jpgDSC_0861.jpgDSC_0877.jpgDSC_0865.jpgDSC_0872.jpgDSC_0863.jpg
 

Wielki Piątek Męki Pańskiej

Wielki Piątek to dzień Krzyża. Po południu odprawiana jest niepowtarzalna wielkopiątkowa Liturgia Męki Pańskiej. Celebrans i asysta wchodzą w ciszy. Przed ołtarzem przez chwilę leżą krzyżem, a po modlitwie wstępnej czytane jest proroctwo o Cierpiącym Słudze Jahwe i fragment Listu do Hebrajczyków. Następnie czyta się lub śpiewa, zwykle z podziałem na role, opis Męki Pańskiej według św. Jana.

Po homilii w bardzo uroczystej modlitwie wstawienniczej Kościół poleca Bogu siebie i cały świat, wyrażając w ten sposób pragnienie samego Chrystusa: aby wszyscy byli zbawieni.

Centralnym wydarzeniem liturgii wielkopiątkowej jest adoracja Krzyża. Zasłonięty fioletowym suknem Krzyż wnosi się przed ołtarz. Celebrans stopniowo odsłania ramiona Krzyża i śpiewa trzykrotnie: "Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata", na co wierni odpowiadają: "Pójdźmy z pokłonem".

Po liturgii Krzyż zostaje w widocznym i dostępnym miejscu, tak by każdy wierny mógł go adorować. Jest on aż do Wigilii Paschalnej najważniejszym punktem w kościele. Przyklęka się przed nim, tak, jak normalnie przyklęka się przed Najświętszym Sakramentem. Po adoracji Krzyża z ciemnicy przynosi się Najświętszy Sakrament i wiernym udziela się Komunii.

Ostatnią częścią liturgii Wielkiego Piątku jest procesja do Grobu Pańskiego. Na ołtarzu umieszczonym przy Grobie lub na specjalnym tronie wystawia się Najświętszy Sakrament w monstrancji okrytej białym przejrzystym welonem - symbolem całunu, w który owinięto ciało zmarłego Chrystusa.

DSC_0893.jpgDSC_0886.jpgDSC_0899.jpgDSC_0898.jpg
 

 

Wielka Sobota. Wigilia Paschalna

Wielka Sobota jest dniem ciszy i oczekiwania. Dla uczniów Jezusa był to dzień największej próby. Apostołowie rozpierzchli się po śmierci Jezusa, a jedyną osobą, która wytrwała w wierze, była Bogurodzica. Dlatego też każda sobota jest w Kościele dniem maryjnym.

Tradycją Wielkiej Soboty jest poświęcenie pokarmów wielkanocnych: chleba - na pamiątkę tego, którym Jezus nakarmił tłumy na pustyni; mięsa - na pamiątkę baranka paschalnego, którego spożywał Jezus podczas uczty paschalnej z uczniami w Wieczerniku oraz jajek, które symbolizują nowe życie.

Liturgia Wigilii Paschalnej rozpoczyna się przed kościołem. Do rozpalonego ogniska podchodzą kapłani i służba liturgiczna. Tu następuje poświęcenie ognia, a potem prowadzący kreśli na paschale znak krzyża, litery Alfa i Omega oraz na polach między ramionami krzyża cyfry bieżącego roku, umieszcza też pięć symbolicznych gwoździ w formie krzyża. 

Z zapalonym paschałem procesja wchodzi do nieoświetlonego kościoła. Gdy kapłan po dojściu do ołtarza trzeci raz pokazuje światło Chrystusa, zapalają się wszystkie światła. 

Liturgia Słowa jest wyjątkowo rozbudowana. Może się składać na nią aż dziewięć czytań, które pokazują całą historię Zbawienia: od początku świata, poprzez wyprowadzenie narodu wybranego z Egiptu, aż do czasu, gdy Jednorodzony Boży Syn stał się Barankiem, by zbawić grzechy świata, a zabity za grzechy świata trzeciego dnia powstał z martwych. Święty Paweł pokazuje, że udział w owocach śmierci i zmartwychwstania Jezusa jest możliwy dzięki sakramentowi chrztu, do tych treści nawiązuje kolejna część celebracji - Liturgia Chrzcielna.

Dawniej większość chrześcijan w tej właśnie chwili przyjmowała chrzest. Dziś, po błogosławieństwie wody, najczęściej odnawiamy przyrzeczenia chrzcielne i modlimy się za tych, którzy przyjmują ten sakrament. Z zapalonymi świecami w ręku wierni wyrzekają się grzechu, wszystkiego, co prowadzi do zła, i szatana, głównego sprawcy grzechu, a następnie wyznają wiarę w Ojca, Syna i Ducha Świętego, Kościół, obcowanie świętych, odpuszczenie grzechów, zmartwychwstanie ciała i życie wieczne. 

Poświęcenie pokarmów w Kurowie...

... i w okolicznych miejscowościach.

 

Poświęcenie ognia.

 

Niedziela Palmowa 2016

Uroczystości Niedzieli Palmowej przybliżają nas do przeżyć Zmartwychwstania Pańskiego — punktu kulminacyjnego w całej historii zbawienia. Wielki Tydzień rozpoczyna się w atmosferze triumfu. Wszyscy czterej ewangeliści pozostawili opis radosnego wjazdu Chrystusa do Jerozolimy. Zmierzając ku miastu od strony Góry Oliwnej, Jezus dosiadł osiołka, a tłum witający Syna Bożego rozścielał na drodze płaszcze i gałązki drzew. Spełniło się zatem starotestamentowe proroctwo Zachariasza, który zapowiadał: „Oto Król twój idzie do ciebie, sprawiedliwy i zwycięski. Pokorny — jedzie na osiołku, na oślątku, źrebięciu oślicy" (Za 9,9).

Współczesne obrzędy Niedzieli Palmowej zaczynają się również od uroczystej procesji. Kapłan, odziany w czerwoną kapę, w towarzystwie ministrantów podchodzi do ołtarza, obszedłszy wcześniej świątynię (na zewnątrz lub tylko wewnątrz). W chwili tej odśpiewuje się jedną z pieśni, powtarzających biblijny okrzyk: „Hosanna na wysokości", „Hosanna Synowi Dawidowemu". Wierni przynoszą w tym dniu palmy — w Polsce są to najczęściej witki wierzbowe z baziami. Obyczaj poświęcania palm wprowadzono do liturgii dopiero w XI wieku.

Triumfalne przybycie Chrystusa do Jerozolimy wiąże się z coraz bliższym czasem Jego ukrzyżowania.


 

 

Czytaj więcej...

Rozpoczęcie roku szkolnego 2014/2015

   
  

     01 września 2014r. o godz. 8.00 w Kościele Parafialnym pw. św. Michała Archanioła w Kurowie została odprawiona uroczysta Msza św. z okazji rozpoczęcia kolejnego roku szkolnego. Uczestniczyli w niej nauczyciele, dyrektorzy szkoły podstawowej i gimnazjum, rodzice oraz uczniowie obydwu kurowskich szkół. Miejsca przed prezbiterium zajęły poczty sztandarowe. Mszę św. odprawił ks. wikary Jakub Albiniak.

    W homilii ksiądz Jan Rząd mówił o różnorakich drogach, które musi pokonać w życiu każdy z nas.  Zachęcał młodzież do inwestowania w swoją przyszłość, planowania swych  działań, aby  drogi życia prowadziły ją do osiągnięcia szczęścia własnej duszy i serca.
    Podczas nabożenstwa modlono się również za ofiary II Wojny Światowej   w kolejną rocznicę jej wybuchu.  
    Na zakończenie Mszy św. ks. proboszcz Wiesław Cieszko zaprosił wszystkich do uczestnictwa w uroczystości rocznicowej bombardowania Kurowa w dniu 8 września.

IMG_1380.jpgIMG_1377.jpg

"Mocni w wierze". Relacja z pielgrzymki na Jasną Górę

3 sierpień

Lublin - Bełżyce

pozegnanie pielgrzymow.JPGpozegnanie pielgrzymów3.JPGpozegnanie pielgrzymów2.JPG

O 6.40 w kościele parafialnym w Kurowie odbyło się pożegnanie pielgrzymów, którzy wyruszyli na Jasną Górę. Modlitwę w intencji pielgrzymów odmówił       ks. kan. Wiesław Pecyna. Pielgrzymów pożegnał również Wójt Gminy Kurów      St. Wójcicki i licznie zgromadzeni parafianie.

Po Mszy św. na placu przed Archikatedrą w Lublinie wyruszyliśmy na pielgrzymkowy szlak. Po drodze spotkaliśmy się z wielką serdecznością i gościnnością mieszkańców mijanych miejscowości. O godz. 19 dotarliśmy do kościoła św. Pawła w Bełżycach.

Czytaj więcej...

Wywiad z ks. kan. W. Pecyną

 

      W lecie 2010 r.  Ksiądz kan. Wiesław Pecyna został  mianowany  administratorem parafii w Kurowie. Zmiany kadrowe dotyczyły wielu parafii w Archidiecezji Lubelskiej. Ogłosił je w czerwcu ubiegłego roku Arcybiskup Józef Życiński.

Ksiądz Wiesław był wcześniej proboszczem  parafii w Częstoborowicach.

      Cztery lata temu został  uhonorowany  godnością kanonika  za pracę  w parafii -Brzeźno.

 

Redakcja: Skąd Ksiądz pochodzi? Co może Ksiądz powiedzieć o swojej rodzinnej parafii?

 

Ksiądz Wiesław Pecyna: Pochodzę z Roztocza, z parafii Mokrelipie w pow. zamojskim. Tam byłem ochrzczony, przyjąłem pierwszą komunię św., sakrament bierzmowania. Tam zrodziło się moje powołanie kapłańskie i tam odprawiłem swoją pierwszą mszę św. prymicyjną.

Parafia Mokrelipie jest bardzo stara, jej początki sięgają XIV wieku. Dawniej była bardzo liczebna, dzisiaj należy do niej około 1500 wiernych, w większości pracujących w rolnictwie.

 

R: Wybór drogi życiowej nie jest łatwą decyzją, w jaki sposób Ksiądz odkrył w sobie powołanie?

 

Ks. W.P: Moje powołanie  do kapłaństwa zrodziło się w szkole średniej. Po  ukończeniu Technikum Przemysłu Drzewnego w Zwierzyńcu postanowiłem wstąpić do Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie.

Powołanie posiada każdy człowiek, ale trzeba je rozbudzić przez osobistą modlitwę, członków rodziny i innych ludzi. Powołanie zwykle nie przychodzi nagle i niespodziewanie. Człowiek dojrzewa do niego powoli. 

 
 
 

R: W jakich parafiach pełnił Ksiądz posługę duszpasterską?

 

Ks. W.P: Moją pracę kapłańską rozpocząłem jako wikariusz w parafii Kijany, potem był Tworyczów, Lublin, Żółkiewka. Następnie otrzymałem nominację na proboszcza parafii Brzeźno koło Chełma, gdzie pracowałem 6 lat. Później decyzją

 

 

Ks. Arcybiskupa otrzymałem nominację do parafii Częstoborowice, a po trzech latach w 2010 r. do parafii Kurów.

 

Tak wygląda w skrócie moja droga kapłańska, która dla każdego księdza jest inna i bezpośrednio związana z przyrzeczeniem składanym w chwili święceń. Wtedy każdy ksiądz przyrzeka cześć i posłuszeństwo swojemu biskupowi.

 


R: Jakie wydarzenie religijne uważa Ksiądz za najważniejsze w ostatnim czasie?


Ks. W.P: Myślę ze najważniejszym wydarzeniem religijnym, zarówno dla Kościoła, jak i dla naszej Ojczyzny, będzie beatyfikacja sługi Bożego Jana Pawła II.


R: Czy był ksiądz na spotkaniu z Ojcem Świętym Janem Pawłem II?

 

Jeśli tak, w jaki sposób je ksiądz zapamiętał?

 


Ks. W.P: Moje pierwsze spotkanie z Ojcem Świętym  miało miejsce podczas wizyty Jana Pawła II w Lublinie, gdzie jeszcze jako diakon posługiwałem wiernym. Uczestniczyłem również w drugim spotkaniu w Zamościu. Te przeżycia pamięta się do końca życia, na pewno były to wspaniałe chwile.

 

R: Co mógłby Ksiądz powiedzieć o parafii po pól roku pobytu w Kurowie?


Ks. W.P: Początki w parafii są zawsze najtrudniejsze, nie zna się ludzi ani panujących zwyczajów. Trudna jest zmiana miejsca zamieszkania i przeprowadzka. Każdy, kto się choć raz w życiu się przeprowadzał, to wie, ile wiąże się z tym problemów. 


R: Co chciałby Ksiądz zrobić w najbliższym czasie dla tej parafii?

 

Ks. W.P: Jestem tutaj dopiero pół roku i staram się sprostać nowym obowiązkom.  Trzeba jeszcze wiele czasu, aby dokładnie poznać potrzeby parafii  i myśleć o zmianach. W naszej parafii, jak w każdej, trzeba podejmować nowe wyzwania o charakterze duchowym i materialnym. Te najpilniejsze dostrzegam już dziś.

Przede wszystkim chciałbym, aby więcej wiernych korzystało z niedzielnych mszy św. Obecne uczestniczy około  ¼ parafian. Chciałbym przyczynić się do  większego ożywienia wspólnot modlitewnych i grup działających przy parafii.

Ważne jest rozwiązanie sprawy ogrzewania kościoła i poprawy nagłośnienia. Konieczne są pewne prace na cmentarzu, chociażby takie jak wycinka drzew, które stwarzają zagrożenie dla ludzi i pomników. Remontu wymaga też plebania. Dom parafialny to nie tylko mieszkania dla księży, to również sale do spotkań grup parafialnych, pomieszczenia, które służą parafianom.

Myślę, że  dzięki pomocy i ofiarności parafian będzie możliwa realizacja tych planów. Chciałbym zapewnić, że informacje o wszystkich pracach, nowych inicjatywach oraz ustaleniach z radą parafialną, będą przedstawiane  podczas ogłoszeń parafialnych i na stronie internetowej.


R: Skąd ksiądz czerpie inspirację do kazań?

 

Ks. W.P: Z Pisma Świętego, książek a także z obserwacji życiowej.

 

R: Z jaką grupą wiekową lubi ksiądz pracować najbardziej: z dziećmi,  młodzieżą czy dorosłymi?

 

Ks. W.P: Zadaniem księdza jest pracować ze wszystkimi grupami wiekowymi w parafii. Praca z każdą z nich jest ciekawa i może dawać wiele satysfakcji.

 

R: Przygotowując się do wywiadu z księdzem poprosiliśmy parafian o pytania w formie maili? Młodzi ludzie pytali między innymi:

Czy Ksiądz wyznania rzymskokatolickiego może mieć brodę i wąsy?

Ks. W.P: Tak. Sam Pan Jezus ją nosił jak i Apostołowie.

R: Kolejne pytanie nadesłane mailem dotyczy tego, czym można zaskoczyć Świadka Jehowy?

Ks. W.P: Jeśli chodzi o Świadków Jehowy to uważam, że można podejmować rozmowę, jeśli oczywiście zna się Pismo Święte. Jeżeli nie - to odradzałbym.

R: Parafianie zwrócili się do nas z prośbą o uwzględnienie w wywiadzie  pytania dotyczącego Komunii św. Czy przystępując do Komunii św. należy uklęknąć czy też można przyjąć postawę stojącą?

 

 

Ks. W.P :Można uklęknąć, można również przyjąć postawę stojącą.

 

W 2005r. Konferencja Episkopatu Polski przyjęła Instrukcję dla Kościoła w Polsce, dotyczącą udziału i postaw wiernych we Mszy świętej.

 Biskupi opisują w niej m. in. postawę wewnętrzną i zewnętrzną godnego przyjęcia Jezusa Eucharystycznego.

Pierwszym i najważniejszym warunkiem jest stan łaski uświęcającej. Nie przyjmuje Ciała Pańskiego, bez uprzedniego odbycia spowiedzi sakramentalnej, ten- kto  znajduje się w stanie grzechu ciężkiego. Przystępowanie do Komunii odbywa się w sposób nabożny, godny i spokojny.

Podchodząc do Komunii świętej należy pamiętać o odpowiedniej postawie ciała. Przepisy liturgiczne dopuszczają dwojaką: klęczącą bądź stojącą.

 

R: Wywiad z Księdzem będzie dostępny na stronie internetowej. Skąd wziął się pomysł na stworzenie strony naszej parafii?


Ks. W.P: Każda parafia w diecezji ma stronę internetową. Jest to wymóg naszych czasów. Sądzę, że strona naszej parafii przyczyni się do lepszej komunikacji między parafianami, jak i całą diecezją.

 

R: Czym interesuje się Ksiądz poza pracą w parafii?


Ks. W.P: Mam wiele zainteresowań, nie wszystkie mogę realizować z powodu braku czasu.


 Trochę jeżdżę na rowerze, zimą na nartach, lubię pracować fizycznie, a takiej właśnie pracy tutaj nie brakuje.


R: Czego Księdzu życzyć w kurowskiej parafii?

 

Ks. W.P: Moim życzeniem jest, abyśmy potrafili się wzajemnie rozumieć.

 

 

R:Dziękujemy za udzielenie wywiadu.

 

    Życzymy wszystkiego najlepszego w pracy duszpasterskiej.

 

 

Ks. W.P: Dziękuję. Szczęść Boże Wszystkim.

 

 

 

Liturgia dnia

LUMEN TV

logo lumen tv 200

Dofinansowanie projektu

 

Darowizny dla Parafii

Wpłat dokonujemy na poniższy rachunek:

78 8732 0000 0000 6510 2000 0001

Licznik

Dzisiaj 231

Wczoraj 609

W tym tygodniu 2911

W tym miesiącu 13687

Wszystkie 1067040

Currently are 6 guests and no members online

Kubik-Rubik Joomla! Extensions

Klucze dla kamieniarzy

Kościelny:

tel. 508321024