Piotr Berthelot urodził się 12 grudnia 1600 r. w Honfleur w Normandii. Był synem kapitana statku; sam też wcześnie został marynarzem. Współcześni opisywali go jako przystojnego, krępego mężczyznę, dociekliwego i odważnego. Pierwszy raz wyruszył na morze w wieku 12 lat. Gdy miał lat dziewiętnaście, okręt, na którym płynął, został na Dalekim Wschodzie zaatakowany przez piratów holenderskich i spalony. Piotr uciekł, by nie pójść na służbę do protestanckich zdobywców, i udał się do Malakki. Tam zaciągnął się do marynarki portugalskiej, gdzie za odwagę otrzymał tytuł szlachecki i nominację na kapitana i kosmografa króla Portugalii. Zyskał sławę jako kartograf, a jego mapa archipelagu Sumatra jest do dziś przechowywana w muzeum. Mimo otwierającej się przed nim kariery w marynarce, wstąpił w 1635 r. do karmelitów bosych i przyjął imię Dionizy od Narodzenia Pańskiego. Jego przewodnik duchowy, o. Filip, twierdził, że już w nowicjacie był przykładem cnót religijnych. Dionizy miał też dar kontemplacji.

Święcenia kapłańskie przyjął 24 sierpnia 1638 r. Został skierowany do dyspozycji wicekróla Indii, który właśnie wysyłał poselstwo do mahometańskiego władcy Sumatry - sułtana Acehu. Dionizy jako przewodnik i tłumacz (znał język malajski) wyruszył na tę misję, towarzysząc Franciszkowi Sousa de Castro, ambasadorowi Portugalii. Wszyscy uczestnicy misji, zdradzeni przez wrogo do nich nastawionych Holendrów, zostali uwięzieni zaraz po przybiciu do Acehu.

Ojcu Dionizemu w podróży towarzyszył brat Redempt (Tomasz Rodriguez da Cunha). Urodził się on w 1598 r. w Pfaredes w Portugalii. W młodym wieku wyjechał do Indii Wschodnich, gdzie pełnił służbę wojskową. Był członkiem straży gubernatora Meliapor. Doszedł do stopnia kapitana i dowódcy straży. Wstąpił do Karmelu i otrzymał imię Redempt od Krzyża. Jako brat zakonny złożył śluby w 1615 r. W klasztorze w Goa pracował jako furtian i zakrystian.
Brat Redempt był człowiekiem bardzo przyjaznym i miłym. Gdy został przydzielony do ekspedycji na Sumatrę, zażartował do współbraci, że powinni zacząć malować jego portret jako męczennika. To właśnie on prawdopodobnie jako jeden z pierwszy poniósł męczeńską śmierć przez ścięcie.

Uwięzieni karmelici byli namawiani do odejścia od wiary katolickiej, ale podtrzymywani na duchu przez o. Dionizego nie zrobili tego. Wszyscy ponieśli śmierć. Zwolniono jedynie ambasadora Franciszka Sousa de Castro, bo jego rodzina wpłaciła duży okup.
O. Dionizy został zabity jako ostatni. Poniósł śmierć męczeńską 29 listopada 1638 r. przez uderzenie mieczem w głowę tak, że rozpadła się na dwie części. Do końca umacniał swoich współtowarzyszy w wierze.